Sabat Lammas (Lughnasadh)

31 lipca na 1 sierpnia 2009

Sabat Lammas (Lughnasadh)
Wielki sabat, dzień śródkwartalny.

Właściwe obchody zaczynają się nocą z 31 lipca na 1 sierpnia.

Słońce znajduje się w znaku Lwa. Lughnasadh jest czasem pierwszych zbiorów, kiedy to zasadzone wiosną rośliny obdarzają nas swoimi nasionami i owocami. Słońce przemieszcza się na południe, noc się wydłuża, Bóg zaczyna tracić swą siłę. Bogini przyjmuje ten fakt ze smutkiem, jednak raduje ją rosnące w niej życie - umierający Bóg żyje w niej w postaci przyszłego potomka.

Inne nazwy święta: Lammas, Świeto Sierpniowe, Chlebowa Uczta, Dom Zbiorów, Lughnasa, Święto Chleba.

Nazwa Lammas wywodzi się od nazwy średniowiecznego święta,  w czasie którego pieczono chleb z pierwszego zebranego w tym roku ziarna.

Nazwa Lammas pochodzi od anglosaskiego Hlaf - mass, które oznacza właśnie Święto Chleba.

W języku celtyckim gaelic Lammas nazywało się Lughnasadh i upamiętniało uroczystości pogrzebowe odprawiane przez irlandzkiego boga Słońca o imieniu Lugh na cześć jego zmarłej macochy Taillte. Od imienia Taillte pochodziły tzw. "taillteańskie małżeństwa" zawierane na rok i jeden dzień, czyli trwające do następnego Lughnasadh. Takie małżeństwa na próbę były popularne aż do XVI wieku (silnie związane z pogańską i wiccańską tradycją wiązania rąk). Zawierano je najczęściej przed obliczem barda lub innej osoby związanej ze Starą Religią. Młodzi ludzie wkładali ręce w otwór wydrążony w kamieniu  i obiecywali sobie, że rozstaną się wyznaczonym terminie, jeśli do tego czasu przeminie ich wzajemna fascynacja.

Z początkiem jesieni zawierano także inne umowy o charakterze prawnym, dlatego  w kalendarzu Coligney okres ten nosił nazwę miesiąca praw i długów. Celtowie mieli swoich komorników, których odwiedzin w tym czasie można się było spodziewać. Czas ogólnych rozliczeń i sprawiedliwości. Cóż, wszak po żniwach można było wyrównać rachunki.

Inne tradycje: Tradycyjnym zajęciem w czasie Lughnasadh jest plecenie pszenicy, wykonywanie zbożowych kukieł itd. W dniu tego święta poleca się odwiedzić pola, sady, jeziora i źródła. Lato mija, Lammas wyznacza początek jesieni i wyznawcy Wicca wracają pamięcią do jego ciepłych dni dzięki zebranemu pożywieniu. Posiłek staje się aktem zjednoczenia z przyrodą, przypomina o tym, ze we wszechświecie nie ma nic stałego.

Pożywienie: chleb, jeżyny, wszystkie rodzaje jagód, dzikie jabłka, wszystkie gatunki zbóż, płody charakterystyczne dla danego obszaru, żołędzie (wyługowane wcześniej z trucizny). Na ucztę można upiec ciasto, figurkę chlebową Boga.

Napoje: wino, jabłecznik.

W czasie Lammas gildie rzemieślnicze organizowały wystawy swoich dokonań, targi  i jarmarki. Rzemieślnicy ubierali się kolorowo, przystrajano domy i warsztaty, urządzano parady, odgrywano przedstawienia i tańcowano. 
Istniał także rytuał, podczas którego wtaczano na pobliskie wzgórze wóz napełniony smołą, który to podpalano i staczano w dół, na znak kończącego się lata. Symbolizowało to odchodzące Słońce, które musi teraz ustąpić miejsca ciemności. Ścięcie ostatniego snopka oznaczało śmierć boga ziaren; formowano z niego kukłę symbolizującą Matkę Ziemię, którą dekorowano szkarłatnymi wstęgami reprezentującymi Frigg - nordycką Matkę Światła. Kukłe tę wieszano nad kominkiem  i przechowywano do następnej wiosny. Rolnicy ścinali pierwsze kłosy zboża sierpami i nieśli do wioski jako Johna Barleycorna.

Z pierwszych wymłóconych ziaren robiono pierwsze w tym roku piwo (spożywano je sześć tygodni później, podczas równonocy jesiennej).


Bóstwa sabatu: Lugh czczony przez Celtów bóg mądrości i światła, Frigg - nordycka Matka Światła, Bel - bóg światła umierający  w Lammas.

Lughanasadh jest najlepszą porą na magię sprawiedliwości. Praktyki te poleca się wykonywać w czasie: od końca lipca do połowy września.

Zioła i kadzidła pomocne w tym rodzaju magii to: aloes, cyklamen, żywica olibanowa, wrzos i mirt.

Jeśli mamy potrzebę odprawienia tego typu praktyk poza podanym terminem, warto wspomóc się przedmiotami słomianymi, kukłami, produktami pochodzenia zbożowego.

Lammas to nie tylko czas magii sprawiedliwości ale także magia partnerstwa.

Rytuał Lughnasadh autorstwa Scotta Cunninghama

Umieść na ołtarzu snopek pszenicy, jęczmienia lub owsa, owoce i chleb (np. bochenek w kształcie słońca lub mężczyzny, który będzie uosabiał Boga) oraz symbolizujące Boginię słomiane kukły. Rozłóż ołtarz, zapal świece  i kadzielnicę oraz stwórz kamienny krąg.
Wyrecytuj pieśń błogosławienia. Stań przed ołtarzem i trzymając w wysoko podniesionej dłoni snop zboża, wypowiedz następujące słowa:

Nadszedł czas pierwszego zbioru,
Gdy dary natury poświęcają się
Dla naszego przetrwania.
O Bogu dojrzewających pól, Panie ziarna,
Obdarz mnie zrozumieniem ofiary
Jaką popełniłeś, złożywszy siebie pod sierpem
Bogini i wyruszywszy w podróż do kraju
Wiecznego lata.
O Bogini mrocznego księżyca,
Naucz mnie sekretów ponownych narodzin,
Kiedy słońce traci swoje siły, a noce stają się
Coraz chłodniejsze.

Potrzyj palcami czubek snopka, tak aby ziarno spadło na ołtarz. Weź do ręki owoc i ugryź go. Delektując się jego smakiem, wypowiedz następujące słowa:

Spożywam pierwsze zbiory i łączę ich energię z własną, aby móc kontynuować poszukiwanie doskonałości, gwiaździstej mądrości.

O Pani księżyca i Panie słońca, 

O Łaskawi, przed którymi gwiazdy

Zamierają w bezruchu, 

Składam Wam dzięki za podtrzymywanie

Płodności ziemi. 

Niechaj kołyszące się zboże uwolni ziarno, które zostanie ukryty w piersi matki  i ponownie odrodzi się w cieple nadchodzącej wiosny.

Dokończ spożywanie owocu. Następnie możesz przystąpić do zabiegów magicznych. Dokonaj celebracji skromniej uczty. Uwolnij krąg.


Cunninghama zaleca, by w trakcie rytuału Lughnasadh zasadzić ziarna spożywanego owocu. Kiedy zostaną wypuszczone korzenie z tego ziarna, wzrastająca roślina będzie emanowała wokół miłością i stanowiła żywy symbol Twojej więzi z Boginią i Bogiem. 



Zbożowa kukiełka

W dniu Sabatu Lammas (który oznacza rozpoczęcie sezonu żniw i składania hołdów płodności, będącej rezultatem świętego związku Bogini z Rogatym Bogiem) czarownice wykonują tradycyjnie tak zwane "zbożowe kukiełki" (małe laleczki splecione z siana lub ostatniego snopa zboża ze żniw). Aby szczęście panowało przez kolejny rok, zeszłoroczne kukiełki pali się zazwyczaj w ofierze duchowi ziarna lub Bogini - Matce żniw. Chcąc wykonać tradycyjną zbożową kukiełkę, zwiąż w snopek ostatnie zżęte źdźbło zboża. Upleć z niego kobiecą figurkę przedstawiającą ducha zboża,  a następnie ułóż ją pośrodku ołtarza. Po lewej stronie ustaw pomarańczową świecę, z prawej zaś żółtą. Zapal je, zakreśl wokół ołtarza krąg zgodnie z ruchem wskazówek zegara, tworząc świętą przestrzeń, po czym przywołaj cztery żywioły:

Wzywam oto święte duchy
 Prastarych i mistycznych żywiołów
 Powietrza, ognia, wody i ziemi.



Zapal kadzidło z róży i drewna sandałowego i trzymając zbożową laleczkę w obu dłoniach przenieś ją trzy razy przez aromatyczny dym wypowiadając te słowa:

O Wielka Matko, duchu ziarna

Odrodzimy się w tej kukiełce.

Za dobre żniwa teraz Tobie dziękujemy,

Niech tak się stanie!



Teraz możesz wykonać tradycyjny rytuał Lammas lub zwyczajnie podziękować żywiołom, zwolnić je i zlikwidować krąg. 


Po zakończeniu rytuału Lammas, zawiń zbożową kukiełkę w pomarańczową szmatkę i umieść ją w koszyku lub specjalnym pudełku. Odstaw je w ciemne i spokojne miejsce (np. na strychu), gdzie pozostanie do następnego święta dożynek. Jeżeli po każdych żniwach robisz nową kukiełkę, starą można spalić podczas rytuału Sabatu Lammas.

Artykul przy pomocy Belladonny.