KORZYŚCI Z MEDYTACJI

Cud to nie to, co jest niezgodne
z Naturą, ale to co jest niezgodne
z naszym wyobrażeniem Natury.
Św. Augustyn

Praktyka medytacji wywołuje wiele reakcji naszego organizmu fizycznego, a poprzez nie następują też zmiany psychiczne i duchowe. Zmiany te zauważalne są tak subiektywnie, jak i przez obiektywną aparaturę naukową. Niekiedy są one drobne, ledwo zauważalne, innym razem bardzo mocno zaakcentowane. Nie są to jednak nigdy cuda, ale jak najbardziej rzeczy normalne.

Mówiąc o reakcjach organizmu, mam na myśli reakcje w trakcie praktyki lub bezpośrednio po niej, jak również reakcje ujawniające się po pewnym czasie, jako trwałe zmiany.

Na początek omówię reakcje związane bezpośrednio z medytacją. Wymienione są one w przypadkowej kolejności. Nie oznacza to więc, że w takiej kolejności będą się pojawiać. Jedni odczują je słabiej, inni silniej, a jeszcze inni wcale. Wszystko zależy od indywidualnego stanu psychofizycznego praktykującego. Większość reakcji związane jest ze zwiększonym przepływem energii Ki.

Do reakcji tych należą:

    * uspokojenie emocji i umysłu,
    * zlikwidowanie napięć mięśni,
    * wolniejsza cyrkulacja krwi i bicie serca,
    * równa i jednostajna praca gruczołów dokrewnych,
    * przypływ sił fizycznych i psychicznych,
    * wizje różnego typu (są one omówione w innym miejscu),
    * drętwienie, mrowienie i puchnięcie nóg; po pewnym 
      czasie dolegliwość ta zanika,
    * drętwienie i mrowienie w rejonie krzyżowo-lędźwiowym, 
       a szczególnie, gdy adept ma problemy z kręgosłupem 
       i utrzymaniem pionowej pozycji ciała; podobnie jest ze 
       strefą karku i między łopatkami,
    * uczucie ciepła lub zimna,
    * rozjaśnienie umysłu,
    * zawroty głowy,
    * uzyskanie odpowiedzi na postawione pytania i problemy 
    * zmniejszenie częstotliwości oddechów i ich spowolnienie,
    * spontaniczne pojawianie się łez, śmiechu i innych emocji.

Niezależnie od reakcji bieżących medytacja powoduje różne trwale zmiany i przemiany w naszym organizmie fizycznym. Należą do nich m.in. :

    * zmniejszenie napięcia mięśniowego,
    * uregulowanie przemiany materii,
    * spadek zużycia tlenu,
    * zmniejszenie częstotliwości oddechów,
    * zwiększenie długości oddechu,
    * zwiększenie łatwości oddychania,
    * zmniejszenie bezsenności,
    * unormowanie ciśnienia,
    * zwiększenie wydajności sercowo-naczyniowej,
    * zwolnienie akcji serca,
    * zwiększenie tolerancji na wysiłek fizyczny u sercowców,
    * unormowanie wagi ciała,
    * ograniczenie palenia tytoniu, picia alkoholu, używania 
      narkotyków,
    * zmniejszenie podatności na choroby psychosomatyczne,
    * unormowanie funkcjonowania całego organizmu.

Pamiętać jednak należy, że medytacja nie jest uniwersalnym lekarstwem na wszystkie choroby. Jest tylko jedną z istniejących metod, którą warto połączyć z medycyną tradycyjną bądź współczesną.

W psychice daje się zauważyć także wiele pozytywnych zmian, na przykład:

    * redukcja napięć stresowych,
    * zwiększenie poziomu inteligencji,
    * zmniejszenie uczucia niepokoju, strachu, lęku, agresji,
    * zwiększenie zdolności twórczych,
    * poprawa wydajności pracy i wydajności umysłowej,
    * rozwój osobowości,
    * zwiększenie moralnej odpowiedzialności,
    * uzyskanie idealnego zdrowia psychicznego,
    * zwiększenie koncentracji,
    * likwidacja negatywnych myśli z podświadomości,
    * nauka dyscypliny wewnętrznej,
    * zwiększenie akceptacji siebie,
    * poprawa pamięci,
    * zmiany w odbieraniu i przeżywaniu codziennego życia,
    * stały rozwój duchowy.

Zmiany te związane są przede wszystkim z uspokojeniem układu nerwowego. Spokój ten pociąga za sobą spokój wszystkich mięśni i narządów wewnętrznych a poprzez kolejne oddziaływania wpływa na umysł. Poza tym przyczyny tych zmian wychodzą poza jakikolwiek opis i związane są ze sprawami Ducha, duszy, wyższych energii kosmicznych. Dobrze przygotowana i przeprowadzona medytacja nie powinna męczyć i powodować negatywnych stanów duchowych.

Ćwiczenia wykonywane są w zasadzie indywidualnie, ale nie wyklucza się też ćwiczeń w grupach. Ważne jest jednak, aby ludzie byli ze sobą w serdecznych stosunkach i otwarci na siebie wzajemnie, aby nie powstawały zakłócenia i blokady w przepływie energii. Wskazane jest też, aby temat był wspólny, przez co siła takiej medytacji rośnie. Tego typu medytacje prowadzone są w wielu miejscach i przez liczne grupy ludzi na świecie (np. w intencji pokoju).

Nie ma potrzeby (nie wyklucza się), aby ktoś prowadził takie ćwiczenie. Wystarczy podać temat (np. zdrowie dla osoby X) i samoistnie pozwolić medytacji się rozwijać.

Jeżeli harmonia wewnątrz grupy jest zachowana, to korzyści i skutki takiej medytacji są znacznie większe od medytacji indywidualnej. Dzieje się tak dlatego, iż poprzez skoncentrowaną energię tworzy się silne jednolite pole, które ma wzmacniający wpływ na uczestników ("Gdzie dwaj lub trzej zgromadzeni w imię moje, tam jestem pośród nich" - Jezus). Fragment pochodzi z książki: Andrzej Bednarz - Medytacja. Teoria i praktyka